مراسم تشییع پیکر متولی بنیاد معلم، مرحوم مهندس محمود فرشیدی در روز پنجشنبه ۲۳ اسفندماه ۱۴۰۳ در دبستان الفبای تربیت اسلامی برگزار گردید.
در این مراسم با مدیری وداع کردیم که چراغ راه بود…
چگونه می‌توان از کسی سخن گفت که وجودش روشنی‌بخش راه تعلیم و تربیت بود؟
چگونه می‌توان با مردی وداع کرد که تمام عمرش را برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر صرف کرد؟
او فقط یک مدیر نبود، بلکه پدری دلسوز، استادی فرهیخته و خادمی بی‌منت برای علم و دانش بود. سال‌ها، اندیشه‌های بلندش همچون فانوسی، راه را برای شاگردان و همکارانش روشن کرد.
دست‌هایش هرگز از ساختن، تربیت کردن و هدایت باز نایستادند، و قلبش همیشه برای پیشرفت فرزندان این خاک تپید.
امروز در سوگ مردی ایستاده‌ایم که با ایمان و اراده، سنگ بنای دانایی را استوار کرد و خود، چراغی شد که خاموشی در آن راه ندارد.
ردپای او بر مسیر آموزش، حک شده و صدای گام‌هایش در گوش تاریخ طنین‌انداز خواهد ماند.
او رفت، اما میراثی گران‌بها از خود بر جای گذاشت؛ میراثی که در قلب تک‌تک شاگردان و همراهانش زنده خواهد ماند.
هرگاه درِ مدرسه‌ای باز شود، هرگاه قلمی بر کاغذ دانش بلغزد، و هرگاه دانشی در سینه‌ای جای گیرد، یاد و نامش زنده خواهد بود.
روح بلندشان در آرامش، و راهشان پر رهرو باد.
